“شهر آرمانی” یا بنا به گفته داریوش آشوری: “ آرمانشهر ” همان چیزی است که فارابی در کتابی آن را “مدینه‌ فاضله” نام‌ نهاد و یک‌ قرن پس‌ از فارابی، غزالی در کتاب تهافة الفلاسفه آن را (که از آثار یونانی افلاطون به عاریت گرفته شده بود) به سخره گرفت.

روزهای اول مهر اگر گذرتان به خیابان انقلاب بیفتد، دانشجویان جدیدالورودی را می‌بینید که با پدر و مادر خود برای ثبت‌نام آمده‌اند و جلوی سَردر معروف دانشگاه تهران عکس می‌گیرند. چهره‌هایی که سرشار از امید و آرزو هستند و دانشگاه را آرمانشهر ی برای تحقق این آرزوها می‌دانند، اما پای صحبت دانشجویان سال بالایی که بنشینید از حرف‌هایشان اینطور برآورد می‌شود که دانشگاه آن چیزی نبود که تصور می‌کردند!